iyi ki dolmuş odam!
öyle büyük huzurlar geldi ki!
kaç zaman olmuştu kapanmıştı kitap,
bir anda açılıverdi!
üzgünüm kendim için, onca şey sonraya kaldı,
şimdi sadece O var!
kainatın sultanı, o sultanın eseri!
"orada anlayacaksın ki senin varlığınla bu kainat tam, sen olmazsan kainat olmaz, tıpkı diğerleri gibi, tıpkı diğer her şey gibi"
demişti gitmeden
gittim
anladım.
yorgunluktan, kokulardan, kalabalıktan...
hiç bir şeyden sıkıntı duymadığım tek seyahat,
bu bir seyahat değildi de ondan mı?
bu günün hesaplama sistemiyle,
yani bu yıldan doğum yılı çıkartılarak bulunan hesap ile,
kırk yaşına girdiğim gün oradaydım.
bu yüzden çok sevdim kırk yaşımı.
ama bu sonranın hikayesi...
döndüm ve ilk defa başladım okumaya..
her harfle aşk oldum, aşık oldum,
aylar sürdü, bitti.
bir daha istedim,
tekrar okuyayım..
olmadı..
açmadı kendini..
muhabbetler de kesildi sonra.
bir gün çok sinirlendim,offf neden açılmıyor?
dedi ki bir anda,
"okuyup aldıklarını unuttun ya, hani vardığın yerleri yaşamayı bıraktın ya,
sen ilk okumanın tadını da verdiklerini de uzaklaştırdın ya, şimdi nasıl bekliyorsun tekrar izin verilmesini"
ama gene olmadı..
günler haftalar geçti..
dün gece!
bir anda okurken buldum kendimi,
çok değil sayıyla, 10 ayet,
her şeyi, her zamanı, her yeri kaplamış,
başlamışım meğer!!!
tam da başlamıştım yazmaya hoppaaa ne bu şimdi derken,
birden açılanlar..
O Sultan razı olsun senden, seni aracı kılıp kendini hatırlatan Sultanıma şükürler olsun.
bu gün öğleden sonra tatil, yarın da tatil, bu durumun verdiği rahatsızlığı ve diğer her şeyi bir kenara bırakıp,
aşkın içine atıyorum kendimi
...